Yerba Mate to napar przyrządzany z liści ostrokrzewu paragwajskiego. Napar yerba mate, zwany też po prostu mate, jest szczególnie popularny w krajach Ameryki Południowej (Argentynie, Paragwaju, Urugwaju, Brazylii), gdzie stanowi odpowiednik naszej herbaty czy kawy. To powszechnie uprawiane wiecznie zielone drzewo średniej wysokości, osiągające do 20 m w środowisku naturalnym. W uprawie zazwyczaj przycina się je do postaci krzewiastego drzewka mierzącego 4-5 m, by ułatwić zbiór. W naturze występuje w pobliżu strumieni, na około 450-600 metrach n.p.m. Ma wdzięczne, pełne liści gałęzie i białe kwiaty, które wytwarzają małe czerwone, czarne lub żółte owoce.

Po zbiorach liście i gałązki Mate są prażone przez krótką chwilę, żeby uniknąć oksydacji, a potem suszone i rozdrabniane. Po okresie leżakowania miesza się je we właściwej proporcji, tworząc wersję elaborada- mate o zwykłej zawartości łodyżek, czyli ok 30% lub despalada- mocniejsza wersja, gdzie łodyżek jest nie więcej niż 10%.

Tradycyjnie Mate powinno się podawać w naczynkach zwanych calebasse lub matero, wykonanych z drewna, ceramiki lub z tykwy oraz pić przez bombillę (bombije). Należy najpierw włożyć bombillę do naczynka, a następnie wsypać Mate od 1/4 do 3/4 objętości. Zalać do pełna przestudzoną wodą do ok. 70-80 st.C. Napar można zalewać kilka razy, dopóki nam smakuje.

WAŻNE! Nie mieszać naparu bombillą, żeby nie zrobić błota. Długie trzymanie zalanego suszu nie jest wskazane. Im dłużej Yerba się parzy, tym jest mocniejsza, ciemniejsza i z dużą ilości goryczki.

Można także przygotować mate tak jak herbatę, w czajniczku. Do parzenia dobrze sprawdzą się filtry papierowe. Napar jest wtedy oczywiście słabszy. Powszechnie też przygotowuje się yerbę na zimno - Tereré, czyli mate zalaną zimną wodą, często z dodatkiem soku owocowego i lodu. Przygotowanie Tereré do spożycia wymaga dłuższego czasu.